Pessary

Pessaroterapia to jedna z bardziej skutecznych metod nieoperacyjnego leczenia kobiet z dolegliwościami dolnego odcinka układu moczowego, np. z wysiłkowym nietrzymaniem moczu, z objawami pęcherza nadreaktywnego lub zaleganiem moczu po mikcji.

Pessary to jedne z najstarszych przyrządów medycznych stosowanych do dzisiaj. Były wykorzystywane w leczeniu wypadania narządów miednicy małej od ponad 2000 lat. Pierwsze opisy pessarów znaleziono na papirusach egipskich 1500 lat p.n.e. do leczenia zaburzeń statyki, stosowane były między innymi przez Kleopatrę.

U pacjentek z zaburzeniami statyki narządu płciowego współistniejącymi z nietrzymaniem moczu najczęściej znajduje zastosowanie pessar pierścieniowy ze zgrubieniem lub pessar kostkowy.

Do leczenia typowo wysiłkowego nietrzymania moczu (WNM) najczęściej stosowane są pessary pierścieniowy i kołnierzowy.

Pessary marki ALBIS to certyfikowany wyrób medyczny wykonany z miękkiego, elastycznego biokompatybilnego, niealergicznego silikonu, co znacznie poprawia tolerancję leczenia i zmniejsza ryzyko powikłań. Ze względu na elastyczną budowę mogą być z łatwością zginane, zakładane i wyjmowane bez uczucia bólu.

Gwarantują właściwe uniesienie pochwy, macicy, pęcherza moczowego i odbytnicy. Stosowane w leczeniu zachowawczym w sposób długotrwały jeżeli pacjentka nie chce być operowana lub stan zdrowia nie pozwala na operację. Pessar każdego typu dostępny jest w różnych rozmiarach.

Powodzenie terapii z użyciem pessarów zależy od ich prawidłowego dopasowania i zgodnego z zaleceniami stosowania przez pacjentki. Pessary są często używane w przypadkach obniżenia pochwy i macicy oraz z powodu wysiłkowego nietrzymania moczu. Uznawane są za bezpieczną i prostą formę terapii, zwłaszcza przy stosowaniu ich w ciągu dnia.

Wybór Pessara

Właściwe dobranie Pessara osiągnie się poprzez pomiar palcami odległości pomiędzy spojeniem łonowym, a tylną ścianą pochwy – spoidłem tylnym w przedsionku pochwy.

Właściwego doboru co do typu i rozmiaru pessara powinien dokonać lekarz ginekolog lub fizjoterapeuta. Nieprawidłowo dobrany pessar może spowodować skutki uboczne: ból dna miednicy, przemieszczanie lub wypadnięcie pessara, odleżyny pochwy, otarcia pochwy, zastój moczu, swędzenie sromu czy obfite upławy; ujawnienie się nietrzymania moczu po założeniu niewłaściwego pessara.

Wszystkie te objawy powinny być zgłoszone lekarzowi ginekologowi.